جنگ غزه این بار پس از یازده روز به پایان رسید. آتش بس میان رژیم صهیونیستی و گروههای مقاومت فلسطین در حالی برگزار شد که این جنگ تفاوتی بزرگ با جنگهای گذشته ۲۲ ، ۸ و ۵۱ روزه داشت و آن اینکه رژیم صهیونیستی به صورت یک جانبه آتش بش را اعلام کرد.
نکته مهم آنکه متحدان غربی آمریکا که در جنگهای گذشته بر حمایت از این رژیم تاکید داشتند در این جنگ رسما ادامه آن را تشدید شکست این رژیم عنوان و تنها راه فرار تل آویو را اعلام آتش بس عنوان نمودند.
به اذعان محافل رسانه ای و سیاسی و امنیتی صهیونیستها این جنگ با پیروزی قاطع فلسطین همراه بود چنانکه روزنامه هاآرتص آورده است به عقیده وزرای کابینه امنیتی نتانیاهو، نهادهای اطلاعاتی اسرائیل در جنگ غزه بیفایده ظاهر شدند و در همین جلسه گفته شد جنگ غزه، هیچ نتیجه موفقیتآمیزی درپی نداشت.
نمایندگان کنست هم گفتند که آتشبس ننگی برای اسرائیل و ضربهای به توان بازدارندگی آن است. رهبر حزب امید جدید نیز آتشبس را یک شکست سیاسی پر هزینه برای اسرائیل و نتانیاهو خواند. در کنار رژیم صهیونیستی که شکستی سنگین را با تبعات گسترده متحمل شده است بازندگان دیگری را میتوان در این جنگ برشمرد. نخست آنکه کشورهای عربی که راه سازش در پیش گرفتند و ادعا داشتند که با این رویکرد صلح و امنیت را به همراه خواهند آورد از بازندگان این جنگ بودند چرا که ماهیت پوشالی معامله قرن و ناتوانی آنها در کمک به فلسطین آشکار شد.
کشورهایی که البته در طول جنگ نیز از رویکرد به فلسطین خودداری و آشکار و پنهان به حمایت از صهیونیستها پرداختند. این کشورها در نهایت نزد ملتهای خود و جهان اسلام رسوا شده و پایههای قدرت آنها سست تر شد. دوم آنکه کشورهای اروپایی و آمریکا که ادعای حمایت از بشریت سر میدهند رسوایان دیگر این جنگ بودند.
نکته قابل توجه آنکه در این جنگ آنها حتی از حمایت مستقیم از صهیونیستها فراتر رفته و در کشورهای اروپایی و آمریکا تظاهرات مردمی سرکوب و بسیاری به جرم حمایت از آزادی فلسطین بازداشت شدند. سوم آنکه سازمان ملل متحد بار دیگر نشان داد که هیچ کارکردی برای امنیت جهان ندارد و صرفا جایگاهی برای ابراز تاسف کردن است. رویکردی که بار دیگر ضرورت تغییر در ساختار نظام بین الملل را آشکار ساخت.
آنچه در جنگ ۱۱ روزه غزه روی داد تاکیدی بود بر راهبرد مقاومت به عنوان تنها راهبرد آزادی فلسطین و پایان دادن به جنایات رژیم صهیونیستی و حامیان آن است و گزینه ای جز آن هرگز نتیجهای به همراه نخواهد داشت.
نویسنده: علی تتماج